Jesteś nauczycielem prowadzącym lekcje wychowania fizycznego czy zajęcia w ramach programu Szkolny Klub Sportowy? Być może zastanawiasz się dlaczego Twoi uczniowie mieliby zagrać w nową grę rekreacyjną z wykorzystaniem plastikowego dysku? W tym artykule postaram się przekonać Ciebie, że warto wprowadzać ultimate frisbee w szkole oraz dam wskazówki w jaki sposób to zrobić.
Dlaczego uczniowie mieliby mieć ochotę wziąć frisbee do ręki?
Powiesz, że jest tyle popularnych sportów drużynowych. Dzieciaki chętnie grają w piłkę nożną, koszykówkę, siatkówkę czy unihokeja. Jasne, ale też coraz częściej, zwłaszcza podczas wakacji, widać młode osoby rzucające dyskiem w parkach czy na plaży. Frisbee staje się coraz popularniejsze.
Nauka tylko podstawowych technik rzutu wymaga opanowania zupełnie nowych umiejętności rzucania i łapania, całkowicie odmiennych niż w innych dyscyplinach. A to tylko początek. Sposobów, w jaki można rzucić dysk jest co najmniej kilkanaście. W dodatku zupełnie inaczej trzeba rzucać, przy bezwietrznej pogodzie, a brać poprawkę na różne zachowanie frisbee podczas rzucania z wiatrem, pod wiatr i gdy wiatr wieje z boku. Co więcej dyskiem można rzucić dalej niż piłką. Podsumowując, rzut dyskiem to za każdym razem zupełnie nowe wyzwanie, w którym jest coś fascynującego.
Dlaczego warto wprowadzić ultimate frisbee na lekcji wf-u?
Gra w ultimate frisbee na początkowym etapie nie ma skomplikowanych przepisów. (Wprowadzając ją na zajęciach w szkole możesz wykorzystać – 5 zasad ultimate frisbee dla początkujących. Jest stosunkowo prosta do nauczenia się i nie wymaga dużej kondycji fizycznej. Dzięki wykorzystaniu nowego przyboru i wprowadzeniu nowych gier i zabaw uczniowie mogą być bardziej zmotywowani do wykonywania ćwiczeń i większej aktywności fizycznej.
Charakter dyscypliny sprawia, że jest to wyjątkowy sport drużynowy. Po pierwsze to sport koedukacyjny, w którym na etapie szkolnym dziewczęta i chłopcy mają takie same szanse. Dlatego zajęcia mogą być przeprowadzone dla całej klasy, bez konieczności jej podziału. Po drugie w ultimate frisbee nie ma sędziego. Zawodnicy sami muszą rozwiązać sporną sytuację na boisku. Skłania to dzieci i młodzież do okazywania szacunku i postawy fair play. Daje uczniom możliwość podejmowania odpowiedzialności za własne czyny, szansę wyrażenia własnego zdania czy próby zrozumienia argumentów drugiej strony.
Oczywiście nie da się tego wszystkiego wprowadzić od razu. Będzie to trzeba robić stopniowo. Wymaga to od nauczyciela ciągłego pogłębiania wiedzy, ale na szczęście w dzisiejszych czasach można bardzo dużo porad znaleźć w sieci, zwłaszcza na youtube. Dla tych najwytrwalszych będzie jednak nagroda. Ultimate frisbee to znakomite narzędzie nie tylko do aktywnego spędzania czasu, ale również do kreowania i budowania właściwych postaw – obywatelskich i społecznych. To edukacja dzieci i młodzieży oraz szerzenie takich wartości jak przyjaźń, solidarność, tolerancja, uczciwość poprzez sport.
Kilka wskazówek, aby wprowadzić ultimate frisbee na lekcji wf-u
- przed zajęciami uczniowie muszą mieć świadomość, że dysk może wyrządzić krzywdę. Wprowadź zasadę, że rzucić można tylko do osoby, z którą mamy kontakt wzrokowy i która spodziewa się otrzymać dysk. Oraz drugą zasadę: że jeśli dysk leci na wysokości twarzy, przy łapaniu zawsze staramy się uchylić twarz (by przypadkowo nie dostać w zęby lub oko).
- jeżeli masz możliwość to zainwestuj w dyski miękkie, 145 gramowe produkowane przez firmę Discraft, a dla najmłodszych nawet w dyski piankowe z Decathlonu.
- im mniej dysków na pierwszych zajęciach tym lepiej. Staraj się oswoić uczniów z dyskiem. Uczestnicz w zajęciach. Niech uczniowie spróbują łapać dysk od Ciebie i oddawać go Tobie (w młodszych klasach taka forma zajęć będzie pewnie potrzebna dłużej).
- zacznij od ćwiczeń dla grupy z jednym dyskiem, potem wprowadzaj ćwiczenia dla par i zwiększaj liczbę dysków na zajęciach.
- wykorzystaj pachołki, które na pierwszych treningach będą imitowały obrońców. Na początku nie skupiaj się w ogóle na obronie. Niech uczestnicy zajęć poczują swobodę w rzucaniu dyskiem
- rzucając w parach zaczynajcie od małych odległości i stopniowo zwiększajcie dystans w miarę jak rzuty będą Wam wychodzić.
